‘VakantieAnders’ een warme plek binnen een kille maatschappij
Het einde van het jaar nadert. December een maand die voor velen in het teken staan van sinterklaas en kerstmis. Tijd doorbrengen met familie en vrienden. Een tijd van geven en ontvangen, wat ieder op zijn eigen manier invult. Ook een tijd voor sommigen om vooruit te kijken naar een nieuw jaar. Wat zijn je wensen en goede voornemens. Wat wil je anders doen in het nieuwe jaar. Persoonlijk wil ik nu eens terugkijken naar het aflopende jaar. Een jaar dat enorme dieptepunten kende die uiteindelijk steeds weer overgingen in enorme hoogtepunten en persoonlijke groei.
Het is mijn roep om erkenning
Het uitkomen van mijn boek- Mijn kind in de crisisopvang. De hel of een zegen? – in het begin van dit jaar, gaf me een enorme boost. Het blootgeven, van mezelf hierin, ging moeiteloos. Mijn diepste angsten en emoties zijn leesbaar voor iedereen. Mijn gevecht en groeiproces als leidraad voor een ander. Ik voel geen angst voor negatieve reacties. Het maakt me juist gelukkig. Dit ben ik. Het is mijn waarheid. Het is mijn struggel die vele ouders met mij ieder dag weer leveren. Een strijd om gehoord en gezien te worden door de instanties en de omgeving. Het is mijn roep om erkenning.
Ieder mens wil gezien en gehoord worden
Erkenning is dat niet iets dat ieder mens wil? Erkenning voor alles dat plaatsvindt in je leven? Graag wil je dit weerspiegelt zien in de ander. Begrijpen en begrepen worden. Ervaren dat hij je ziet en hoort. Niet alleen maar luistert en kijkt, maar helder ziet wie jij bent. Zonder oordeel en zonder veroordeling. Zonder honderden ja maars. Niet erkend worden voelt alsof je niet bestaat. Alsof de mens die je bent- en de manier waarop jij je leven leeft wordt veroordeeld. Je waarheid wordt in twijfel getrokken. Je bestaansrecht wordt in twijfel getrokken. Ieder mens heeft recht op geluk en erkenning. Alleen al om het simpele feit dat hij bestaat.
Erkenning is iets waar ik mijn hele leven voor heb gevochten. Erkenning voor wie ik werkelijk ben als mens met al mijn sterke kwaliteiten maar ook met mijn zwakheden.
Waar je het gevoel krijgt dat je ertoe doet
Hoe heerlijk is het als je je op een plek bevindt met mensen die door eenzelfde bril kijken als jij. In ieder geval bereid zijn om vanuit liefde en respect met elkaar om te gaan. Uitgaan van het goede van de mens en durven reflecteren bij zichzelf. Je niet vanuit hun eigen issues dingen proberen op te leggen, maar waarbij zonder moeite de mooiste diepe gesprekken en ervaringen ontstaan. Waar mensen oprecht geïnteresseerd zijn. Waar je uitgedaagd wordt om je grenzen te verleggen en waar jij jezelf mag uitdagen. Waar lachen en huilen door elkaar heenlopen. Waar je het gevoel krijgt dat je ertoe doet. Dat je leeft. Waar je wordt erkend als precies de mens die jij op dit moment bent. Een plek waar je jezelf kunt leren erkennen.
Een plek waar ik kan zijn wie ik ben
Dat alles vond ik afgelopen jaar bij ‘Vakantie Anders’. Een plek die me hielp groeien. Die me mede weer leerde genieten van samenzijn en de sprankel in mezelf hielp terugvinden. Een plek waar ik kan zijn wie ik ben. Een plek die voelt als thuiskomen. Een warme plek binnen een kille maatschappij. Een plek die voor mij steeds weer opnieuw een licht in het donker is. Een lichtje dat nooit meer zal doven. Een licht dat ik meeneem naar het nieuwe jaar.
Arnie.
